grzęznąć w długach — to be up to one's ears in debt
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
grzęznąć — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 22}}grząźć {{/stl 22}}{{stl 8}}cz. ndk IVb c, grzęznę, grzęźnie, grzęźnij, grzęzłem, grzązł, grzęzła, grzęźli {{/stl 8}}{{stl 22}}– ugrzęznąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grzęznąć — + rzad. grząźć ndk Vc, grzęznę, grzęźniesz, grzęźnij, grzązł, grzęzła, grzęźli «zagłębiać się w czymś grząskim; pogrążać się, zapadać się» Grzęznąć w błocie, w piasku, w śniegu. ◊ Grzęznąć w długach, w kłamstwach, w rozpuście itp. «zaciągać coraz … Słownik języka polskiego
grzęznąć w długach — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć coraz więcej długów {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grząźć — → grzęznąć … Słownik języka polskiego
bajoro — n III, Ms. bajoroorze; lm D. bajor «pogardliwie o podmokłym, grząskim terenie, błotnistym, zarośniętym stawie, błotnistej kałuży itp.» Głębokie, trudne do przebycia bajoro. Grzęznąć w bajorze … Słownik języka polskiego
błocko — n II, N. błockokiem, blm zgr. od błoto (tylko w zn. 1) Grzęznąć w błocku … Słownik języka polskiego
błoto — n III, Ms. błocie; lm D. błot 1. «rozmokła, gliniasta ziemia, tworząca gęstą, lepką masę» Grzęznąć w błocie. Brnąć po błocie. Ubrudzić sobie błotem pantofle. Wpaść w błoto. ∆ med. Błoto lecznicze «borowina» ◊ Rzucać pieniądze w błoto «marnować,… … Słownik języka polskiego
grzęźnięcie — n I rzecz. od grzęznąć … Słownik języka polskiego
lgnąć — ndk Va, lgnę, lgniesz, lgnij, lgnął, lgnęła, lgnęli 1. «grzęznąć, więznąć w czymś» Lgnąć w bagnie, błocie. 2. «przylepiać się do czegoś; ściśle przywierać, przylegać» Śnieg lgnął do butów. Mokre liście lgnęły do szyb. 3. «skłaniać się, garnąć się … Słownik języka polskiego
mlaskać — ndk I, mlaskaćam, mlaskaćasz, mlaskaćają, mlaskaćaj, mlaskaćał, a. IX, mlaszczę, mlaszczesz, mlaszcz mlasnąć dk Va, mlaskaćnę, mlaśniesz, mlaśnij, mlaskaćnął, mlaskaćnęła, mlaskaćnęli, mlaskaćnąwszy 1. «poruszając odpowiednio wargami, językiem… … Słownik języka polskiego
muł — I m IV, DB. a, Ms. mule; lm M. y «zwierzę pochodzące ze skrzyżowania klaczy konia z ogierem osła; bardzo wytrzymałe, wydajne w pracy, użytkowane głównie jako zwierzę juczne, rzadziej w zaprzęgu, przeważnie niepłodne» Objuczony paczkami jak muł.… … Słownik języka polskiego
